Hoa is een 9-jarig meisje dat bij haar oma woont in een plattelandsdorpje in een afgelegen streek in de provincie Dien Bien. Hoa had bij haar geboorte een hersenverlamming en is daardoor gehandicapt. Haar familie is extreem arm, haar ouders werken hard op het land, maar ze kunnen amper rondkomen. Toen Hoa 2 jaar oud was, lieten haar ouders haar in de steek omdat ze een handicap heeft. Sindsdien zorgt oma voor haar, terwijl haar broers en zussen bij hun vader en moeder wonen.
Hoa en haar grootmoeder
Hoa’s ouders geloven dat de handicap van Hoa een straf van ‘boven’ is voor de familie. Ze schamen zich altijd voor haar tegenover dorpsgenoten. Hoa en haar oma wonen ver van haar ouders, het is een hele dag lopen over vijf heuvels om elkaar te kunnen zien. De ouders van Hoa zijn hun dochter nog nooit komen opzoeken, maar haar grootmoeder draagt Hoa twee keer per jaar op haar rug naar haar geboortedorp, omdat ze het belangrijk vindt dat Hoa contact houdt met haar vader en moeder. Hoa’s grootmoeder maakt zich zorgen over de toekomst en ze hoopt dat, als zij zelf overlijdt, Hoa alsnog zal worden geaccepteerd en opgevangen door haar ouders.
Niet naar school vanwege handicap
De handicap van Hoa heet cerebrale parese. Kinderen met deze afwijking hebben moeite met bewegen als gevolg van een hersenbeschadiging die ontstaan is voor het eerste levensjaar. Hoa heeft de variant waarbij ze last heeft van ongecontroleerde bewegingen. Ze kan niet zelfstandig lopen zonder ondersteuning van oma en ze heeft hulp nodig om zich te wassen en naar de wc te gaan. Hoa kan wel zelf eten maar niet met stokjes en het is lastig voor haar om soep te eten. Ze begrijpt alles wat om haar heen gezegd wordt, maar ze kan zelf niet duidelijk praten, waardoor mensen haar niet begrijpen. Hoewel haar gehoor en verstandelijke capaciteiten normaal ontwikkeld zijn, kan ze toch niet naar school. Grootmoeder heeft haar best gedaan om haar op school te krijgen, maar Hoa werd geweigerd vanwege haar lichamelijke handicap. Daarop besloot grootmoeder om Hoa thuis zelf les te geven. Nu kan Hoa wel wat woorden spellen maar ze kan niet duidelijk schrijven. Met wat extra ondersteuning zou ze dat gewoon kunnen leren, net als andere kinderen.
MCNV helpt
Sinds 2015 voeren wij samen met de gezondheidsafdeling van de provincie Dien Bien een project van Community Based Rehabilitation (CBR) uit in vier gemeentes, waaronder het dorp van grootmoeder en Hoa. Doel van dit project is om gehandicapten thuis te voorzien van revalidatie en ondersteunende diensten. Dat doen we door onze kennis over gehandicapten en revalidatie (basisvaardigheden) over te dragen aan gezondheidswerkers, maar ook aan familieleden van mensen met een handicap. Ook leiden we op provinciaal niveau revalidatieartsen en gezondheidswerkers op, zodat zij mensen met een handicap en hun gezinsleden kunnen begeleiden en trainen. Bovendien bieden we hulpmiddelen en revalidatieapparatuur aan voor mensen met een handicap. Onze activiteiten zijn altijd gericht op het verbeteren van de onafhankelijkheid van mensen met een handicap bij hun gewone dagelijkse activiteiten, zodat ze zo normaal mogelijk kunnen meedoen in het gezin en in de samenleving.
Oefenen loont
Hoa en haar grootmoeder doen inmiddels meer dan twee jaar mee aan dit CBR-project. Oma neemt Hoa twee keer per week mee naar het nabijgelegen gezondheidscentrum waar ze fysiotherapie krijgt. Thuis laat grootmoeder Hoa de (loop)oefeningen doen, die ze daar heeft geleerd. Dankzij veel liefde en geduld van oma kan Hoa nu zelf naar de wc, haar tanden poetsen en douchen. Ze kan binnenshuis langzaam alleen rondlopen, ze steunt met haar hand tegen de muur. Grootmoeder begrijpt Hoa het best en daarom gaf zij altijd antwoord als anderen haar iets vroegen, maar de laatste tijd moedigt ze Hoa aan om meer te praten met anderen. Elke dag leert oma nieuwe vaardigheden om Hoa te ondersteunen. Op het gezondheidscentrum ontmoet ze familieleden van andere kinderen met een handicap. Ze praten met elkaar over de zorg voor hun kinderen. Onlangs hebben ze zelfs een clubje van (groot)ouders van gehandicapte kinderen opgezet. Hoa’s grootmoeder heeft nog één droom: dat Hoa naar school kan gaan om te leren en om onafhankelijk te kunnen leven, als haar grootmoeder er niet meer is om voor haar te zorgen.
VU Onderzoek: Leven met een handicap in Dien Bien
In 2015 en 2016 heeft MCNV samen met de Vrije Universiteit Amsterdam drie onderzoeken uitgevoerd naar invaliditeit in Dien Bien. Onderzocht werden het begrip en bewustzijn over gehandicapte mensen in de gemeenschap, de toegang van gehandicapten tot de gezondheidszorg en de moeilijkheden bij het uitvoeren van gehandicaptenbeleid. Uit deze onderzoeken bleek dat mensen met een handicap in Dien Bien onvoldoende ondersteuning krijgen om zich te ontwikkelen en mee te doen in de samenleving. Gehandicapten worden vaak gediscrimineerd en er is veel sprake van gevoelens van minderwaardigheid bij henzelf en vaak ook bij familieleden (zoals bij de ouders van Hoa). Gezondheidszorg en onderwijs zijn nog steeds beperkt toegankelijk voor gehandicapten omdat gezondheidswerkers en onderwijzers te weinig kennis en vaardigheden hebben om met kinderen en volwassenen met een handicap te werken. De middelen die de overheid beschikbaar stelt voor opleiding en training van gezondheidswerkers zijn beperkt.
Onze vraag aan u
Naar schatting zijn er meer dan 3000 kinderen in Dien Bien met een handicap, die in dezelfde situatie leven als Hoa. De droom van Hoa’s oma kan alleen uitkomen als gehandicapte kinderen in een barrièrevrije gemeenschap kunnen leven. Daarvoor hebben ze in een vroeg stadium zowel gezondheids- als onderwijsbegeleiding nodig en later fysiotherapie en logopedie. Voor het CBR programma, waarmee we meer kinderen zoals Hoa willen helpen, is dit jaar een bedrag van € 30.000 nodig. Uw steun en (extra) giften zijn onmisbaar voor de gehandicapte kinderen in Dien Bien!
[donate]
