Nieuws

SRHR voor gehandicapte jongeren

Het LICM project, dat MCNV implementeert in Laos, maakt deel uit van een groter programma op het gebied van inclusie, genaamd VOICE. Meer informatie over VOICE is terug te vinden op www.voiceglobal.org

LICM maakt gebruik van innovatieve communicatie methoden, zoals (schaduw) toneel, liedjes en cartoons als middel om een dialoog te creëren tussen kwetsbare jongeren over SRHR (sexuele reproductieve gezondheid en rechten) en een dialoog tussen jongeren en invloedrijke mensen en groepen in de gemeenschap.

Juni ging goed van start, door het goede werk uitgevoerd tijdens workshops in Savannaket. De workshop was georganiseerd door de “Lao Disabled People’s Association” (LPDA) en MCNV. 22 deelnemers uit zeven verschillende dorpen hebben drie wonderschone verhalen opgesteld. In totaal hebben 12 jongens en 10 meisjes deelgenomen tussen de 14 en 24 jaar, waarvan 17 deelnemers een handicap hadden.

Doel van de workshop was om de dialoog te starten over seksualiteit tussen gehandicapte jongeren en pubermeisjes onderling, maar ook binnen de gemeenschap. In een eerder bezoek in mei, waren de onderwerpen geselecteerd, waarover de jeugd wilde praten, te weten:

  • Discriminatie dat het getrouwde leven van jonge gehandicapten beïnvloed.
  • Jonge meisjes die problemen ondervinden op het gebied van SRH, omdat ze over onvoldoende vaardigheden en kennis beschikken op het gebied van SRHR.

Deelnemers aan de workshop werden verdeeld in drie groepen. Iedere groep heeft een verhaal ontwikkeld, elk met een ander communicatie middel (dialoog toneel, schaduw toneel en een participatieve video). In het begin waren de deelnemers verlegen, maar naar mate de tijd verstreek werden ze meer open en namen actiever deel.

Een van de verhalen ontwikkeld door een groep gehandicapte jongeren, gaat over een gehandicapte jongen die verliefd wordt op een niet gehandicapt meisje. Na verloop van tijd doet hij haar een aanzoek. Zij is verheugd en ze besluiten toestemming te vragen aan haar ouders. Hoewel de ouders de jongen aardig vinden, geven ze geen toestemming om te trouwen. De ouders zijn bang dat door zijn handicap hun kinderen ook gehandicapt zullen zijn. De jongen en het meisje zijn erg verdrietig. Vervolgens verschijnen hun vrienden en zij stellen voor om een arts te vragen haar ouders voor te lichten. Een arts ontmoet haar ouders en legt uit dat zijn handicap niet erfelijk is. Na het gesprek met de dokter geven de ouders het stel toestemming om te trouwen. Het verhaal eindigt met de viering van de bruiloft! Dit verhaal is verteld met behulp van schaduw toneel en is te zien op: //drive.google.com/drive/folders/0B4Isr8JKRCreUnhBVldpODhIY00

Boodschap: gebrek aan kennis over en discriminatie van gehandicapte jongeren maakt het voor hen lastig om deel te nemen aan het dagelijks leven in een gemeenschap. Wees open, kijk naar de mogelijkheden en steun liefdesrelaties. Voorlichting voor mensen met een handicap, hun families en de gemeenschap over SRHR moet verbeteren.

Een communicatie bijeenkomst was georganiseerd in Phonsim, een dorp 18 km vanaf Kayson, ongeveer 40 dorpsbewoners van alle leeftijden waren aanwezig en hebben de film over het schaduw toneel bekeken. Na afloop van de film, heeft een programma medewerker van de Lao Disabled People’s Association in Savannakhet vragen gesteld en naar de mening gevraagd van de aanwezigen over specifieke onderwerpen. Het publiek was vrolijk en nam actief deel. De aanwezigen waren het erover eens dat voorlichting over SRHR voor jeugd in het algemeen, en gehandicapte jeugd in het bijzonder moet verbeteren.

Uitkomsten van een korte evaluatie van de workshop en de communicatie bijeenkomst:

  1. Schaduw toneel vonden de deelnemers het beste communicatie middel.
  2. De jongeren waren met name onder de indruk van de communicatie bijeenkomst. Het was de eerste keer dat zij het leuk vonden om toneel uit te voeren voor een publiek. De meeste waren nerveus in het begin, maar uiteindelijk waren ze allemaal aan het genieten.

“Tijdens de workshop ging het niet goed, maar vreemd genoeg toen we voor publiek gingen spelen ging het veel beter. Bijvoorbeeld een van ons is in huilen uitgebarsten, dat lukte haar niet tijdens de workshop”.

“We zijn heel blij om te zien dat de mensen het leuk vonden om naar ons te kijken en na afloop bereid waren om de vragen te beantwoorden”.

“We hebben laten zien dat gehandicapten dit werk net zo goed kunnen doen als niet-gehandicapten”.

LICM heeft het schaduw toneel en de participatieve video eind juni gedeeld met een grote groep belanghebbenden, zoals de “Women’s Union”, “Youth’s Union”, “Labour and Social Welfare Department”, “Health Department” en het “College of Health Sciences”  als lobby middel voor het verbeteren van kennisdeling en voorlichting over SRHR.