MCNV werkt in toenemende mate samen met burgersamenlevingsorganisaties. De burgersamenleving, ook wel het grote publiek, maakt geen deel uit van de overheid of de markt.
In de burgersamenleving combineren mensen hun collectieve belangen om activiteiten met een publiek karakter te ontwikkelen. Een burgersamenlevingsorganisatie (Civil Society Organisation) is een niet tot de overheid behorende, niet winstgevende vrijwilligersorganisatie gevormd door burgers. Deze organisaties putten uit verbanden binnen de gemeenschap, de wijken, op het werk, enzovoort.
MCNV heeft door de jaren heen in toenemende mate samengewerkt met dergelijke burgersamenlevingsorganisaties. Ze zijn voor MCNV een steeds gebruikelijker kanaal geworden om hulp te verlenen aan ouderen, vrouwen met HIV/AIDS, etnische minderheden, jongeren en mensen met een handicap om hun burgerschap uit te oefenen en bij te dragen aan sociale en economische veranderingen. De bijdrage van lokale organisaties die door de gemarginaliseerde mensen zelf zijn opgezet staat garant voor hun volledige deelname aan de MCNV- programma’s.
De gehandicaptenorganisaties hebben mensen met een beperking aangemoedigd om hun dromen te delen, hun persoonlijke plannen te ontwikkelen én hen geholpen ze waar te maken. Als organisatie hebben we onze vermogens ontwikkeld om steun te verlenen aan de ontwikkeling van individuen, gezinnen en groepen mensen met een beperking. — geschreven door een gehandicapte uit een dorp in Quang Tri tijdens een evaluatiebijeenkomst in 2015
Naast het werken met allerlei lokale organisaties in Laos en Vietnam, werkt MCNV ook samen met organisaties op provinciaal en nationaal niveau. Zo heeft MCNV bijvoorbeeld de provinciale associaties voor dorpsgezondheidswerkers opgezet en werkt nu met hen samen.
Tot op heden heeft MCNV meer dan honderd burgersamenlevingsorganisaties en -bewegingen in Laos en Vietnam versterkt en met hen samengewerkt. Daarnaast heeft MCNV technisch advies verleend aan partners in Sri Lanka, Tadzjikistan en Georgië om de burgersamenlevingsorganisaties in die landen te versterken.
In het gezondheidssysteem zitten we zo dicht op de dorpelingen dat ze ons de ‘lange arm’ van de gezondheidssector noemen. Onze Vereniging voor Dorpsgezondheidswerkers is in 2006 opgericht en telt nu meer dan 1.115 leden woonachtig in 138 gemeenschappen in negen districten en steden binnen de provincie. Op basis van onze ervaringen in Quang Tri zijn er nog twee soortgelijke associaties opgestart in de provincies Cao Bang en Phu Yen, in 2010 en 2011. We ondersteunen bijvoorbeeld de organisaties voor gehandicapten en de organisaties voor ouderen bij het werven van fondsen. Ook helpen wij gemeenschapsorganisaties bij het maken van toneelstukken en videoclips om te pleiten voor beter gezondheidsgedrag en –beleid. — Interview met een bestuurslid van de Vereniging voor Gezondheidswerkers, 2015.
De lokale organisaties en hun clubs kanaliseren peer-to-peer steun en lobbyen voor het invoeren en ontwikkelen van beleid. Zo hebben de ouderenorganisaties in Quang Tri met succes gelobbyd voor het verhogen van het regionale budget voor ouderenzorg.
Door het flexibele karakter van burgersamenlevingsorganisaties en hun diepgaande kennis van de plaatselijke cultuur en de waarden van afgelegen gemeenschappen in Laos en Vietnam, zijn ze in een uitstekende positie om met andere groepen uit de gemeenschap samen te werken bij het experimenteren met nieuwe methodes in gezondheid en duurzaam levensonderhoud. In Laos zijn er bijvoorbeeld comités voor dorpsontwikkeling, die samen met het regionale landbouwdepartement experimenteren met nieuwe soorten rijst, het fokken van vee en het aanleggen van visvijvers.
Vertrouwensbanden tussen dorpelingen en regionale partners zijn verbeterd. De comités voor dorpsontwikkeling kunnen de behoeftes van de etnische minderheden kenbaar maken, en dit heeft geleid tot betere communicatie en prestaties van programma-interventies in de dorpen. — Interview met een consultant die het programma in Laos evalueerde, 2014
